Gmina Chlewiska

Urząd Gminy w Chlewiskach
ul. Czachowskiego 49
26-510 Chlewiska

centrala: 48 628 70 53
fax: 48 628 72 71

e-mail: chlewiska@chlewiska.pl
Internet: www.chlewiska.pl

Powierzchnia - 124,2 km kw.
Liczba ludności - 6 163 (stan na 31.12.2012 r.)
Liczba sołectw - 23

Początki Chlewisk, wsi służebnej wywodzącej swą nazwę od hodowli trzody (chlew), sięgają XII wieku i związane są z pierwszym właścicielem dóbr Piotrem Duninem ze Skrzynna, który w 1121 r. wybudował w Chlewiskach kościół i w 1135 r. zachodnią część pałacu.

Kolejnymi właścicielami Chlewisk od XIII byli Odrowążowi - ród pochodzenia czesko-morawskiego, którzy od nazwy swojej rodowej miejscowości przyjęli nazwisko Chlewickich. Ich zasługą jest rozbudowa miejscowego kościoła i nowe, wschodnie skrzydło pałacu. Dzięki zasługom Jakuba, Mikołaja i Piotra Chlewickich, Kazimierz Wielki przenosi ich dobra w 1360 r. na prawa magdeburskie.

Chlewiska od wieków średnich były ośrodkiem klucza dóbr liczącego 20 wsi i folwarków. Jednym z głównych źródeł dochodów była produkcja żelaza z wykorzystaniem okolicznych złóż rudy.

W drugiej połowie XVIII wieku Chlewiska przechodzą w ręce rodziny Podkańskich - Józefa oraz Aleksandra. W 1801 r. dobra liczące 14 400 hektarów stają się własnością hrabiego Stanisława Sołtyka (posła Sejmu Czteroletniego, jednego z założycieli Towarzystwa Przyjaciół Nauk, marszałka sejmu w 1811roku) oraz jego syna Romana – (generała, uczestnika kampanii napoleońskich oraz Powstania Listopadowego). W 1839 r. dobra Sołtyków zostały skonfiskowane za działalność patriotyczną.

Szczególny rozkwit miejscowości i okolicznych terenów zaczyna się w I połowie XIX wieku.

W latach 1811-1825 powstaje walcownia blach i fabryka gwoździ. Chlewiska wchodzące w skład Staropolskiego Okręgu Przemysłowego są wówczas jednym z największych ośrodków przemysłowych wschodniej Polski. Jednak w roku 1839 w odwecie za działalność patriotyczną Stanisława i Romana Sołtyków (to na wniosek m. in. Romana dokonano detronizacji cara Mikołaja I) ich dobra zostały skonfiskowane - Stanisław umiera, Roman udaję się na emigrację do Francji.

W latach 1895-1912 kolejnymi właścicielami dóbr była rodzina Platerów a następnie w 1912 r. nabył je hr. Władysław Pudłowski.

W 1882 roku Francuskie Towarzystwo Metalurgiczne rozpoczyna budowę huty - wielkiego pieca opalanego węglem drzewnym, który będzie pracował aż do 1940 r. dając 5 tys. ton surówki dziennie.